Het was een mistige avond in Rotterdam, de lucht was gevuld met de geur van natte bladeren en verbrandend kaarsvet. Halloween, een tijd van griezelige kostuums en huiveringwekkende verhalen, had de stad in zijn greep. Huizen waren versierd met spinnenwebben, pompoenen met angstaanjagende gezichten blikten duister de nacht in. Wat de inwoners echter niet wisten, was dat deze nacht de balans tussen leven en dood zou verstoren.

De Oorzaak

In een geheim laboratorium aan de rand van de stad was een experiment aan de gang. Wetenschappers probeerden een nieuw serum te ontwikkelen dat de menselijke immuniteit tegen virussen zou verhogen. Maar zoals vaak het geval is in verhalen over wetenschappelijk overmoed, ging er iets vreselijk mis. Een van de monsters die uit de laboratoriumproeven ontsnapte, was niet alleen giftig, maar ook bijzonder dodelijk. Het virus dat vrijkwam, had de potentie om mensen te transformeren in bloeddorstige wezens, en wat begon als een klein ongeluk, veranderde al snel in een ramp. 

De Uitbraak

De eerste tekenen van de uitbraak waren subtiel. Mensen meldden zich ziek, maar aangezien het Halloween was, werden de eerste schreeuwen en onverklaarbare gedragingen afgedaan als een onderdeel van het feest. Kinderen die kostuums droegen van grafmonumenten of zombies waren eerder in de avond gezien, en volwassenen dachten dat hun buren gewoon wat teveel gedronken hadden. Maar toen de klok middernacht sloeg, ging het fout. De eerste slachtoffers verschenen op straat, hun huid vervormd en hun ogen gevuld met een dode, hongerige blos.

De eerste aanval vond plaats op het drukke Stadhuisplein. Mensen die uit de kroegen kwamen, werden verrast door de bloeddorstige doden die hun feest een gruwelijk einde gaven. Geschreeuw vulde de lucht, terwijl de eerste beelden van de zombie-apocalyps zich langzaam maar zeker ontrafelden. Chaos brak uit; mensen renden, struikelend over elkaar, terwijl de doden hun honger stilden.

De Nacht van de Doden

De stad viel snel ten prooi aan paniek. De overheid was overrompeld door de snelheid van de uitbraak. Niemand geloofde dat dit echt kon gebeuren; dat de doden zouden herrijzen, hier in Rotterdam, op Halloween. Zodra de straten niet langer veilig waren, sloot de politie de belangrijkste wegen af, maar het was al te laat. De zombies waren overal; ze doolden door de smalle straatjes van de Witte de Withstraat, wandelden langs de indrukwekkende Erasmusbrug en slaagden erin te infiltreren in de menigte die zich verzameld had voor het jaarlijkse vuurwerkshow.

Rotterdam veranderde in een spookstad, met verlaten winkels en woningen verlicht door het flonkerende licht van de nog brandende pompoenen. De eens zo levendige stad was nu een gruwelvoorstelling. Groepen overlevenden probeerden samen te werken om de spuuglelijke dreiging het hoofd te bieden. Ze barricadeerden zichzelf in gebouwen zoals de Markthal, waar ze zich verscholen tussen de voedselstallen. Schrik en wanhoop heersten, maar er was ook hoop. Kanaalbootjes werden omgebouwd tot schuilplaatsen, en zelfverdediging werd plotseling een levensnoodzakelijke vaardigheid.

Overleven in de Schaduw

Naarmate de uren verstreken, groeide de onzekerheid. Sommige overlevenden verloren de grip op de werkelijkheid. Vriendschappen werden op de proef gesteld en wanhoop leidde tot fatale keuzes. Terwijl de zombies het Rijksmuseum in hun greep kregen, schreeuwden de stad en de skyline van Rotterdam om hulp. Maar die hulp kwam nooit. De prachtige stad, beroemd om zijn architectuur en cultuur, was veranderd in een labyrint van angst en wanhoop.

De herfstwind huilde door de verlaten straten, terwijl de overlevenden vechten voor hun leven en hun menselijkheid. In de lucht hing een nieuw soort magie deze Halloween – een gruwelijke bezwering die de levenden en de doden samenbracht in een dodelijk spel. De ultieme vraag die in elk overlevend hart klopte was: "Wie zal de nacht overleven?

Slotwoord:

Het was nooit bedoeld om zo te eindigen. Wat begon als een feestje vol griezelige genoegens, werd een nachtmerrie die de geschiedenisboeken zou ingaan. Halloween in Rotterdam zou voor altijd worden herinnerd als de nacht waarop de levenden de strijd aangingen met de doden, waarbij de stad in een zombie-apocalyps werd veranderd. De legende van die verschrikkelijke nacht zou verder leven – een herinnering aan de dunne lijn tussen feestelijkheid en de verschrikkingen die de schaduw van de dood met zich meebrengt.